«ΕΠΙ ΤΟΝ ΤΥΠΟ ΤΩΝ ΥΛΩΝ» ή αλλιώς: Ας μιλήσουμε έστω τώρα, για την ουσία των πρoβλημάτων.
Αθαν. Παντελόγλου ,Χημικός-Βιοχημικός Μηχανικός, ΙΤΑΠ
18-Ιουνίου-2011
Αντί Εισαγωγής:
“Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους.
Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.
Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;
(Από τον ιστορικό λόγο της απελευθέρωσης, του Άρη Βελουχιώτη στην Λαμία. 1944)
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ : Για την Ελληνική κυβέρνηση η «Τραγωδία του Ασωπού και τις Μεσσαπίας» έφτασε πλέον και είναι ένα πεδίο πολιτικών-κοινωνικών αντιφάσεων: Από την μια, είναι τώρα πλέον Ένα αναγνωρισμένο και ομολογούμενο από την εξουσία πρόβλημα περιβαλλοντικής καταστροφής . Και από την άλλη, η ίδια η εξουσία πλέον παρατείνει και επιτρέπει την συνέχιση τις «χρόνιας τοξίνωσης» με βαριά μέταλλα. Έτσι: υποθάλπει την αυθαιρεσία των ρυπαντών για να προστατεύει τα παράνομα κέρδη τους και αφήνει την ζημιά να εξελίσσεται , καταστροφικά, προς τους πολίτες των τόπων με μια διαβίωση χωρίς ασφάλεια και χωρίς προστασία τις δημόσιας υγείας. Τούτη η «μονόπλευρη» θέση σκοπιμότητας της εξουσίας λειτουργεί σαν μια «ανοιχτή πληγή» που συνεχώς κακοφορμίζει και παράγει θύματα . Επιλέγουν, να επιτρέπουν την παρανομία, να αδρανοποιούν τους μηχανισμούς και τους σχετικούς ισχύοντες νόμους και έτσι ,εξ αντικειμένου ,φτάνουν να λειτουργούν υπηρετώντας τα παράνομα συμφέροντα «των ρυπαντών» . Χαρακτηριστικά γνωρίσματα της : α) Η αυθαίρετα και ανεξέλεγκτα συνεχιζόμενη παράνομη βιομηχανική ρύπανση των υπόγειων υδάτων με τοξικό χρώμιο 6 ,με βαριά μέταλλα και άλλα τοξικά χημικά και β) Η παράνομη συνέχιση άντλησης από τους ΟΤΑ, του νερού αυτού, από τον ρυπασμένο υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα και η παροχέτευση του για πόσιμο και «ανθρώπινες χρήσεις», με χρέωση καταναλωτή. Το πρόβλημα της συνέχισης της υποβάθμισης της δημόσιας υγείας, αποτελεί πλέον Σκάνδαλο.: Χωρίς κινητοποίηση των υπαρκτών αρμόδιων κρατικών μηχανισμών, του Εθνικού Συστήματος Υγείας και των σχετικών κρατικών Ινστιτούτων για την διακρίβωσης των ρυπαντών, την επιβολή αποτελεσματικών μέτρων για το σταμάτημα της δράσης τους και παράλληλα η προσφορά περίθαλψης στους θυματοποιούμενους. Έτσι μπαίνε το ερώτημα: Τι;; περιμένει και Γιατί;; παραμένει αδρανής η νέα εξουσία μας;;; Μιας και γνώριζε ότι χρόνος για χάσιμο δεν υπάρχει.
Για το θέμα , έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά και δυστυχώς φαίνετε πως θα παρέλθει και άλλος χρόνος, μέχρι οι εξουσίες μας να φτάσουν να λειτουργήσουν «με αποτελεσματική λύση». Οι εξουσίες κάπου λησμονούν ότι : Οφείλουν να δώσουν, από «χτες βράδυ» το αυτονόητο μέτρο προστασίας που ο κόσμος περιμένει: Καθαρό-Υγιεινό-φτηνό νερό. Εκείνο που ο χώρος αυτός δεν αντέχει είναι : Να μεταβληθεί σε super market «εκπτωτικών λύσεων». Το πεδίο, της αποτελεσματικής προφύλαξης τις δημόσιας υγείας, δεν προσφέρεται για καθυστερημένη εμφάνιση «σωτήρων» και δήθεν δραστηριοποίηση, ανθρώπων και μηχανισμών «της παραπολιτικής και κομματικής» εξουσίας, οι οποίοι προγραμματίζουν να ζήσουν , παράγοντας αμφιβολίες για «την οδυνηρή αλήθεια» «γράφοντας πάλι χαρτιά» θεωρητικών μελετών σε «βάθος επταετίας», και ροκανίζοντας πολύτιμο χρόνο και δημόσια λεφτά. Αυτό το ζήτημα δεν λύνεται χωρίς να υλοποιούν, κάθε μέρα, ένα τμήμα σοβαρού έργου, που θα μας φέρνει ποιο κοντά στο πολύ-ποθούμενο αποτέλεσμα . Επίσης, δεν βολεύει σαν χώρος δραστηριοποίησης όψιμων πλασιέ «λύσεων σκοπιμότητας», από . « λυσσάρηδες» που οχυρωμένοι σε «δεξαμενές κομματικής σκέψης» και πολυώνυμα ιδιωτικά Ινστιτούτα πολιτικών μεθοδεύσεων, κηρύσσουν εαυτούς μόνους αρμόδιους «να ξανά μελετήσουν» όπως εκείνοι θέλουν, «μακριά» από της επιταγές των νόμων, για να σχεδιάσουν μετά «της λύσεις τους» «μακριά» από την γνώση και την κρίση του ίδιου κόσμου που πάσχει». Και ενώ τα προβλήματα Επιπτώσεων στην δημόσια Υγεία χρειάζονται: Έμπειρους εργάτες καθημερινής Υλοποίησης λύσεων, παρεμβάλλονται φορείς-ψευτόργανα “δήθεν λύσης”. Οι οποίοι στερούνται της έξωθεν καλής μαρτυρίας, έχουν «αντίφαση συμφερόντων» , «οικονομική διαπλοκή με τους ρυπαντές» και πασχίζουν να βιώσουν στο πρόβλημα γαντζωμένοι σε προκαταβολικά καταβληθέντα «δημόσια χρήματα» για να μεθοδεύουν απόψεις, κύκλων ιδιωτικών συμφερόντων, με αντάλλαγμα . Θα λέγαμε ότι: Οι καιροί στους τόπους αυτούς πλέον, δεν μπορούν να περιμένουν Τα προβλήματα υγείας απαιτούν άμεση υλοποίηση μέτρων προφύλαξης. Και αυτά δεν μπορούν να καθυστερούν. Δεν μπορούν να αγνοηθούν είτε να παραμορφωθούν. Προϋπόθεση και το ζητούμενο είναι να μπουν σε λειτουργία «οι λύσεις»». Το απαιτεί η διασφάλιση τις συνέχισης τις επιβίωσης στους τόπους αυτούς. Δεν είναι «πολυτέλεια και εύνοια» οι λύσεις είναι ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ τις εξουσίας. Πολλές από τις αναγκαίες ενέργειες προστασίας τις Δημόσιας Υγείας, έπρεπε και μπορούσαν να έχουν ξεκινήσει από «χτες βραδύ», με έξοδα του φταίχτη ρυπαντή και έτσι δεν έχουν κόστος για το δημόσιο ταμείο που βρίσκεται σε κρίση. Τα βασικά αιτήματα: 1-Διασφάλισης καθαρού-εγγυημένου –φτηνού νερού «ανθρώπινης χρήσης» και 2.-Εφαρμογής των λύσεων αντί-ρύπανσης και απορρύπανσης στους χώρους ,με απόλυτο έλεγχο της τύχης των ειδικών –επικινδύνων απόβλητων. Απλά συμπυκνώνουν τις προϋποθέσεις επιβίωσης και κατοίκησης στις περιοχές αυτές και είναι αυτονόητες επιταγές νόμων και από την αποτελεσματική εφαρμογή τους θα κριθούμε όλοι.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, γίνεται φανερό ότι: Δεν αρκεί πλέον, η πολιτική τις «αναγνώρισης» του θέματος στα λόγια και οι διακηρύξεις με γενικότητες και φλυαρίες.. Κάποιοι, Υπουργοί, Γραμματείς και «Φαρισαίοι» από τον μηχανισμό των νέων εξουσιών μας, νομίζουν ότι: Μπορούν ακόμη να διακηρύσσουν στα λόγια λύσεις και μετά, με τα έργα τους, να ξελένε και να της ανατρέπουν. Έτσι περά από την ανακολουθία διακηρύξεων και ενεργειών ,παρατηρήθηκε παραμορφωτική παρεμβολή «σοβαρών χρονοβόρων αποκλίσεων» από την υλοποίηση των εκ των νόμων επιτασσόμενων. Αυτό πλέον, μπορεί να χαρακτηρίζεται εγκληματική πολιτική σκοπιμότητα. Η άμεση διακοπή διανομής του τοξικού ποσίμου νερού (που εξακολουθούν να μοιράζουν οι ΟΤΑ και σήμερα) είναι μια τέτοια περίπτωση. Και επειδή συσσωρεύει και επαυξάνει την τοξίνωση μας!!!! είναι απεχθής και τελείως απαράδεκτη. Είναι ίσως: Το σημείο, που πλέον δικαιώνει την άμεση κινητοποίηση του κόσμου των τόπων και παραμένει σαν κριτήριο «αξιοπιστίας» ενεργειών και σοβαρών προθέσεων του νέου σχήματος εξουσίας, για την τήρηση των συμφωνημένων με τους υπαρκτούς νόμους.
Όλων αυτών των συμφωνημένων , που λέμε ότι πρέπει: Να συγκροτούν την έλλογη και έννομη κοινωνία μας. Πληρώνουμε της συνέπειες «της άγριας ανάπτυξης ,των ρυπαντών μας» σαν τίμημα για την «πολιτική αδράνεια» , «αφέλεια και ευπιστία»μας!! στης διακηρύξεις του «κομματικού κράτους» υπηρέτησης τους . Όμως: Τα Παιδιά και τα εγγόνια μας ΓΙΑΤΙ να συνεχίσουν να πληρώνουν με την υγεία τους;;; Μιας και έτερο ίσως, δεν μπορούμε, είτε δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε. Ας διασφαλίσουμε , τουλάχιστον, με τον άμεσο αγώνα μας ότι: Τελικά δεν θα τους επιτρέψουμε να το θάψουν και θα μπει σε τροχιά οριστικής λύσης του. Ίσως έτσι μπορέσουμε να αφήσουμε πίσω μας κάτι ουσιαστικό για τους επόμενους ανθρώπους και τους τόπους μας. …Καλό αγώνα λοιπόν, για μια νέα γενιά που να έχει και μέλλον στους τόπους αυτούς!!!!!!......... Αλλιώς…………… ………………………… « Καλή αντάμωση στα γουναράδικα» !!!!! που έλεγε και ο Άρης.
Αθαν. Παντελόγλου ,Χημικός-Βιοχημικός Μηχανικός, ΙΤΑΠ
18-Ιουνίου-2011
Αντί Εισαγωγής:
“Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους.
Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.
Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;
(Από τον ιστορικό λόγο της απελευθέρωσης, του Άρη Βελουχιώτη στην Λαμία. 1944)
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ : Για την Ελληνική κυβέρνηση η «Τραγωδία του Ασωπού και τις Μεσσαπίας» έφτασε πλέον και είναι ένα πεδίο πολιτικών-κοινωνικών αντιφάσεων: Από την μια, είναι τώρα πλέον Ένα αναγνωρισμένο και ομολογούμενο από την εξουσία πρόβλημα περιβαλλοντικής καταστροφής . Και από την άλλη, η ίδια η εξουσία πλέον παρατείνει και επιτρέπει την συνέχιση τις «χρόνιας τοξίνωσης» με βαριά μέταλλα. Έτσι: υποθάλπει την αυθαιρεσία των ρυπαντών για να προστατεύει τα παράνομα κέρδη τους και αφήνει την ζημιά να εξελίσσεται , καταστροφικά, προς τους πολίτες των τόπων με μια διαβίωση χωρίς ασφάλεια και χωρίς προστασία τις δημόσιας υγείας. Τούτη η «μονόπλευρη» θέση σκοπιμότητας της εξουσίας λειτουργεί σαν μια «ανοιχτή πληγή» που συνεχώς κακοφορμίζει και παράγει θύματα . Επιλέγουν, να επιτρέπουν την παρανομία, να αδρανοποιούν τους μηχανισμούς και τους σχετικούς ισχύοντες νόμους και έτσι ,εξ αντικειμένου ,φτάνουν να λειτουργούν υπηρετώντας τα παράνομα συμφέροντα «των ρυπαντών» . Χαρακτηριστικά γνωρίσματα της : α) Η αυθαίρετα και ανεξέλεγκτα συνεχιζόμενη παράνομη βιομηχανική ρύπανση των υπόγειων υδάτων με τοξικό χρώμιο 6 ,με βαριά μέταλλα και άλλα τοξικά χημικά και β) Η παράνομη συνέχιση άντλησης από τους ΟΤΑ, του νερού αυτού, από τον ρυπασμένο υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα και η παροχέτευση του για πόσιμο και «ανθρώπινες χρήσεις», με χρέωση καταναλωτή. Το πρόβλημα της συνέχισης της υποβάθμισης της δημόσιας υγείας, αποτελεί πλέον Σκάνδαλο.: Χωρίς κινητοποίηση των υπαρκτών αρμόδιων κρατικών μηχανισμών, του Εθνικού Συστήματος Υγείας και των σχετικών κρατικών Ινστιτούτων για την διακρίβωσης των ρυπαντών, την επιβολή αποτελεσματικών μέτρων για το σταμάτημα της δράσης τους και παράλληλα η προσφορά περίθαλψης στους θυματοποιούμενους. Έτσι μπαίνε το ερώτημα: Τι;; περιμένει και Γιατί;; παραμένει αδρανής η νέα εξουσία μας;;; Μιας και γνώριζε ότι χρόνος για χάσιμο δεν υπάρχει.
Για το θέμα , έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά και δυστυχώς φαίνετε πως θα παρέλθει και άλλος χρόνος, μέχρι οι εξουσίες μας να φτάσουν να λειτουργήσουν «με αποτελεσματική λύση». Οι εξουσίες κάπου λησμονούν ότι : Οφείλουν να δώσουν, από «χτες βράδυ» το αυτονόητο μέτρο προστασίας που ο κόσμος περιμένει: Καθαρό-Υγιεινό-φτηνό νερό. Εκείνο που ο χώρος αυτός δεν αντέχει είναι : Να μεταβληθεί σε super market «εκπτωτικών λύσεων». Το πεδίο, της αποτελεσματικής προφύλαξης τις δημόσιας υγείας, δεν προσφέρεται για καθυστερημένη εμφάνιση «σωτήρων» και δήθεν δραστηριοποίηση, ανθρώπων και μηχανισμών «της παραπολιτικής και κομματικής» εξουσίας, οι οποίοι προγραμματίζουν να ζήσουν , παράγοντας αμφιβολίες για «την οδυνηρή αλήθεια» «γράφοντας πάλι χαρτιά» θεωρητικών μελετών σε «βάθος επταετίας», και ροκανίζοντας πολύτιμο χρόνο και δημόσια λεφτά. Αυτό το ζήτημα δεν λύνεται χωρίς να υλοποιούν, κάθε μέρα, ένα τμήμα σοβαρού έργου, που θα μας φέρνει ποιο κοντά στο πολύ-ποθούμενο αποτέλεσμα . Επίσης, δεν βολεύει σαν χώρος δραστηριοποίησης όψιμων πλασιέ «λύσεων σκοπιμότητας», από . « λυσσάρηδες» που οχυρωμένοι σε «δεξαμενές κομματικής σκέψης» και πολυώνυμα ιδιωτικά Ινστιτούτα πολιτικών μεθοδεύσεων, κηρύσσουν εαυτούς μόνους αρμόδιους «να ξανά μελετήσουν» όπως εκείνοι θέλουν, «μακριά» από της επιταγές των νόμων, για να σχεδιάσουν μετά «της λύσεις τους» «μακριά» από την γνώση και την κρίση του ίδιου κόσμου που πάσχει». Και ενώ τα προβλήματα Επιπτώσεων στην δημόσια Υγεία χρειάζονται: Έμπειρους εργάτες καθημερινής Υλοποίησης λύσεων, παρεμβάλλονται φορείς-ψευτόργανα “δήθεν λύσης”. Οι οποίοι στερούνται της έξωθεν καλής μαρτυρίας, έχουν «αντίφαση συμφερόντων» , «οικονομική διαπλοκή με τους ρυπαντές» και πασχίζουν να βιώσουν στο πρόβλημα γαντζωμένοι σε προκαταβολικά καταβληθέντα «δημόσια χρήματα» για να μεθοδεύουν απόψεις, κύκλων ιδιωτικών συμφερόντων, με αντάλλαγμα . Θα λέγαμε ότι: Οι καιροί στους τόπους αυτούς πλέον, δεν μπορούν να περιμένουν Τα προβλήματα υγείας απαιτούν άμεση υλοποίηση μέτρων προφύλαξης. Και αυτά δεν μπορούν να καθυστερούν. Δεν μπορούν να αγνοηθούν είτε να παραμορφωθούν. Προϋπόθεση και το ζητούμενο είναι να μπουν σε λειτουργία «οι λύσεις»». Το απαιτεί η διασφάλιση τις συνέχισης τις επιβίωσης στους τόπους αυτούς. Δεν είναι «πολυτέλεια και εύνοια» οι λύσεις είναι ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ τις εξουσίας. Πολλές από τις αναγκαίες ενέργειες προστασίας τις Δημόσιας Υγείας, έπρεπε και μπορούσαν να έχουν ξεκινήσει από «χτες βραδύ», με έξοδα του φταίχτη ρυπαντή και έτσι δεν έχουν κόστος για το δημόσιο ταμείο που βρίσκεται σε κρίση. Τα βασικά αιτήματα: 1-Διασφάλισης καθαρού-εγγυημένου –φτηνού νερού «ανθρώπινης χρήσης» και 2.-Εφαρμογής των λύσεων αντί-ρύπανσης και απορρύπανσης στους χώρους ,με απόλυτο έλεγχο της τύχης των ειδικών –επικινδύνων απόβλητων. Απλά συμπυκνώνουν τις προϋποθέσεις επιβίωσης και κατοίκησης στις περιοχές αυτές και είναι αυτονόητες επιταγές νόμων και από την αποτελεσματική εφαρμογή τους θα κριθούμε όλοι.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, γίνεται φανερό ότι: Δεν αρκεί πλέον, η πολιτική τις «αναγνώρισης» του θέματος στα λόγια και οι διακηρύξεις με γενικότητες και φλυαρίες.. Κάποιοι, Υπουργοί, Γραμματείς και «Φαρισαίοι» από τον μηχανισμό των νέων εξουσιών μας, νομίζουν ότι: Μπορούν ακόμη να διακηρύσσουν στα λόγια λύσεις και μετά, με τα έργα τους, να ξελένε και να της ανατρέπουν. Έτσι περά από την ανακολουθία διακηρύξεων και ενεργειών ,παρατηρήθηκε παραμορφωτική παρεμβολή «σοβαρών χρονοβόρων αποκλίσεων» από την υλοποίηση των εκ των νόμων επιτασσόμενων. Αυτό πλέον, μπορεί να χαρακτηρίζεται εγκληματική πολιτική σκοπιμότητα. Η άμεση διακοπή διανομής του τοξικού ποσίμου νερού (που εξακολουθούν να μοιράζουν οι ΟΤΑ και σήμερα) είναι μια τέτοια περίπτωση. Και επειδή συσσωρεύει και επαυξάνει την τοξίνωση μας!!!! είναι απεχθής και τελείως απαράδεκτη. Είναι ίσως: Το σημείο, που πλέον δικαιώνει την άμεση κινητοποίηση του κόσμου των τόπων και παραμένει σαν κριτήριο «αξιοπιστίας» ενεργειών και σοβαρών προθέσεων του νέου σχήματος εξουσίας, για την τήρηση των συμφωνημένων με τους υπαρκτούς νόμους.
Όλων αυτών των συμφωνημένων , που λέμε ότι πρέπει: Να συγκροτούν την έλλογη και έννομη κοινωνία μας. Πληρώνουμε της συνέπειες «της άγριας ανάπτυξης ,των ρυπαντών μας» σαν τίμημα για την «πολιτική αδράνεια» , «αφέλεια και ευπιστία»μας!! στης διακηρύξεις του «κομματικού κράτους» υπηρέτησης τους . Όμως: Τα Παιδιά και τα εγγόνια μας ΓΙΑΤΙ να συνεχίσουν να πληρώνουν με την υγεία τους;;; Μιας και έτερο ίσως, δεν μπορούμε, είτε δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε. Ας διασφαλίσουμε , τουλάχιστον, με τον άμεσο αγώνα μας ότι: Τελικά δεν θα τους επιτρέψουμε να το θάψουν και θα μπει σε τροχιά οριστικής λύσης του. Ίσως έτσι μπορέσουμε να αφήσουμε πίσω μας κάτι ουσιαστικό για τους επόμενους ανθρώπους και τους τόπους μας. …Καλό αγώνα λοιπόν, για μια νέα γενιά που να έχει και μέλλον στους τόπους αυτούς!!!!!!......... Αλλιώς…………… ………………………… « Καλή αντάμωση στα γουναράδικα» !!!!! που έλεγε και ο Άρης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου