 |
| Άνοιξε πρόσφατα ο δρόμος που ένωνε τη λεωφ. Πεντέλης με το Πολύδροσο
αλλά οι κάτοικοι ζητούν -και δικαίως- άμεσες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις
για τη σωστή διευθέτηση της διαμπερούς κυκλοφορίας των αυτοκινήτων, που έχει δημιουργήσει πρόβλημα στο Πολύδροσο. |
Μια παλιότερη* αλλά πιθανόν ακόμη επίκαιρη πρόταση
Η διαμπερής κίνηση από και προς το Μαρούσι και τη Λεωφόρο Κηφισίας αποτελεί μεγάλο μέρος της κυκλοφοριακής επιβάρυνσης στα Βριλήσσια. Μέχρι και τη δεκαετία του 1990 η κίνηση αυτή, πολύ μικρότερη τότε, περνούσε από το Πολύδροσο και το στενό τοπικό δρόμο μέσα από τη Ρεματιά για να καταλήξει στη Λ.Πεντέλης.
Με τα έργα της Αττικής Οδού, ο δρόμος αυτός έκλεισε και από τότε δεν έχει ξανανοίξει. Η ανακατασκευή του με μεγαλύτερο πλάτος, σταμάτησε με προσφυγή των κατοίκων του Πολύδροσου στο ΣτΕ. Έτσι η αυξημένη πια επιβάρυνση διοχετεύεται μέσα από το κέντρο των Βριλησσίων, στη Λ. Πεντέλης και στη συνέχεια στο Σισμανόγλειο και το Νέο Μαρούσι. Με τον τρόπο αυτό καταφέραμε να θυσιάσουμε τα πεύκα του κεντρικού μας δρόμου με την εσπευσμένη διαπλάτυνση της Λ. Πεντέλης, χωρίς να κερδίσουμε τίποτα ουσιαστικό σε επίπεδο κυκλοφοριακού.
Η υπόθεση αγγίζει και την προστασία της Ρεματιάς ως αναντικατάστατου πνεύμονα, ευαίσθητης περιοχής και προστατευόμενου τοπίου ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Με τα έργα της Αττικής Οδού η Ρεματιά δέχθηκε βαρύ πλήγμα, καθώς αποκόπηκε η συνέχειά της, με τη βλάστηση να αποψιλώνεται για εκατοντάδες μέτρα και με τα νερά της να κυλούν σε υπόνομο για πάνω από μισό χιλιόμετρο. Η διάνοιξη ενός επιπλέον υπερτοπικού δρόμου δίπλα στο ίδιο σημείο, θα έδινε τη χαριστική βολή. Είναι επείγον λοιπόν να αναζητήσουμε βιώσιμες λύσεις για το κυκλοφοριακό στην ευρύτερη περιοχή.
Ριζική απάντηση είναι βέβαια η απεξάρτηση από το ΙΧ, με την παροχή εναλλακτικών λύσεων για τους πολίτες που το θέλουν ως δυνατότητα και όχι ως "ανάγκη": Συχνότητα το πολύ ανά 10λεπτο σε όλες τις λεωφορειακές γραμμές, ανταποκρίσεις μεταξύ δημοτικών γραμμών γειτονικών δήμων, ελκυστικοί και ασφαλείς χώροι για τους πεζούς, πλήρες δίκτυο ποδηλατοδρόμων, μεταφορά ποδηλάτων με το μετρό, για το μέλλον ίσως και μια γραμμή τραμ που θα συνδέει τα εμπορικά κέντρα των δήμων από Αγ.Παρασκευή μέχρι Μαρούσι με το μετρό, τον Προαστειακό και τον Ηλεκτρικό.
Επειδή όμως τα περισσότερα από αυτά απαιτούν χρόνο (αλλά και πολιτική βούληση, που σήμερα σπανίζει), χρειάζονται και μέτρα διαχείρισης της κυκλοφορίας ώστε οι επιπτώσεις να περιορίζονται στο τελείως αναπόφευκτο. Όπου λοιπόν η υπερτοπική κίνηση μπορεί να διοχετευθεί έξω από περιοχές κατοικίας χωρίς όχληση στο περιβάλλον, είναι απαραίτητο να αξιοποιείται κάθε σχετική ευκαιρία.
Μια τέτοια δυνατότητα δίνει η διαμόρφωση της Αττικής Οδού, όπου οι ράμπες εισόδου-εξόδου από τον αυτοκινητόδρομο προς τη Λ.Πεντέλης, ξεκινούν σχεδόν δίπλα από τις τυφλές σήμερα απολήξεις των παράπλευρων δρόμων. Συνδέοντας λοιπόν τους παράπλευρους δρόμους της Αττικής Οδού με τις ράμπες του ανισόπεδου κόμβου, θα δημιουργούσαμε δεξιά και αριστερά από τον αυτοκινητόδρομο ένα νέο διάδρομο για τη διαδημοτική κυκλοφορία, που θα ανακούφιζε κυκλοφοριακά όχι μόνο τα Βριλήσσια αλλά και το Πολύδροσο και το Νέο Μαρούσι.
Συμπληρωματικές παρεμβάσεις θα μπορούσαν να αφορούν τη δημιουργία δρόμων ήπιας κυκλοφορίας σε άξονες όπως η Φραγκοκλησιάς ή η Κυπρίων Αγωνιστών, καθώς και την εγκατάσταση πεζογέφυρας πάνω από την Αττική Οδό στο ύψος της Ρεματιάς, ώστε να αποκατασταθεί τουλάχιστον η συνέχεια του χώρου για τους περιπατητές.
Μια απλή επιτόπια ματιά δείχνει ότι το έργο είναι τεχνικά εφικτό, χωρίς πάντως το κόστος του να είναι αμελητέο. Σημαντικότερο όμως είναι ότι στη σύμβαση κατασκευής της Αττικής Οδού η δημιουργία (και χρηματοδότηση) παράπλευρων δρόμων σε όλο το μήκος της αποτελεί συμβατική υποχρέωση της ανάδοχης κοινοπραξίας, που μάλιστα μπορεί να διεκδικηθεί και νομικά.
Καταθέτοντας λοιπόν την πρόταση αυτή, σε συνεννόηση με κατοίκους, δημοτικές κινήσεις και τοπικούς φορείς, οι Οικολόγοι Πράσινοι της περιοχής μας ελπίζουν σε ένα ουσιαστικό διάλογο που δε θα μείνει μόνο στη διατύπωση απόψεων, αλλά θα αλλάξει και τη ζωή όλων μας προς το καλύτερο.
Η υπόθεση αγγίζει και την προστασία της Ρεματιάς ως αναντικατάστατου πνεύμονα, ευαίσθητης περιοχής και προστατευόμενου τοπίου ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Με τα έργα της Αττικής Οδού η Ρεματιά δέχθηκε βαρύ πλήγμα, καθώς αποκόπηκε η συνέχειά της, με τη βλάστηση να αποψιλώνεται για εκατοντάδες μέτρα και με τα νερά της να κυλούν σε υπόνομο για πάνω από μισό χιλιόμετρο. Η διάνοιξη ενός επιπλέον υπερτοπικού δρόμου δίπλα στο ίδιο σημείο, θα έδινε τη χαριστική βολή. Είναι επείγον λοιπόν να αναζητήσουμε βιώσιμες λύσεις για το κυκλοφοριακό στην ευρύτερη περιοχή.
Ριζική απάντηση είναι βέβαια η απεξάρτηση από το ΙΧ, με την παροχή εναλλακτικών λύσεων για τους πολίτες που το θέλουν ως δυνατότητα και όχι ως "ανάγκη": Συχνότητα το πολύ ανά 10λεπτο σε όλες τις λεωφορειακές γραμμές, ανταποκρίσεις μεταξύ δημοτικών γραμμών γειτονικών δήμων, ελκυστικοί και ασφαλείς χώροι για τους πεζούς, πλήρες δίκτυο ποδηλατοδρόμων, μεταφορά ποδηλάτων με το μετρό, για το μέλλον ίσως και μια γραμμή τραμ που θα συνδέει τα εμπορικά κέντρα των δήμων από Αγ.Παρασκευή μέχρι Μαρούσι με το μετρό, τον Προαστειακό και τον Ηλεκτρικό.
Επειδή όμως τα περισσότερα από αυτά απαιτούν χρόνο (αλλά και πολιτική βούληση, που σήμερα σπανίζει), χρειάζονται και μέτρα διαχείρισης της κυκλοφορίας ώστε οι επιπτώσεις να περιορίζονται στο τελείως αναπόφευκτο. Όπου λοιπόν η υπερτοπική κίνηση μπορεί να διοχετευθεί έξω από περιοχές κατοικίας χωρίς όχληση στο περιβάλλον, είναι απαραίτητο να αξιοποιείται κάθε σχετική ευκαιρία.
Μια τέτοια δυνατότητα δίνει η διαμόρφωση της Αττικής Οδού, όπου οι ράμπες εισόδου-εξόδου από τον αυτοκινητόδρομο προς τη Λ.Πεντέλης, ξεκινούν σχεδόν δίπλα από τις τυφλές σήμερα απολήξεις των παράπλευρων δρόμων. Συνδέοντας λοιπόν τους παράπλευρους δρόμους της Αττικής Οδού με τις ράμπες του ανισόπεδου κόμβου, θα δημιουργούσαμε δεξιά και αριστερά από τον αυτοκινητόδρομο ένα νέο διάδρομο για τη διαδημοτική κυκλοφορία, που θα ανακούφιζε κυκλοφοριακά όχι μόνο τα Βριλήσσια αλλά και το Πολύδροσο και το Νέο Μαρούσι.
Συμπληρωματικές παρεμβάσεις θα μπορούσαν να αφορούν τη δημιουργία δρόμων ήπιας κυκλοφορίας σε άξονες όπως η Φραγκοκλησιάς ή η Κυπρίων Αγωνιστών, καθώς και την εγκατάσταση πεζογέφυρας πάνω από την Αττική Οδό στο ύψος της Ρεματιάς, ώστε να αποκατασταθεί τουλάχιστον η συνέχεια του χώρου για τους περιπατητές.
Μια απλή επιτόπια ματιά δείχνει ότι το έργο είναι τεχνικά εφικτό, χωρίς πάντως το κόστος του να είναι αμελητέο. Σημαντικότερο όμως είναι ότι στη σύμβαση κατασκευής της Αττικής Οδού η δημιουργία (και χρηματοδότηση) παράπλευρων δρόμων σε όλο το μήκος της αποτελεί συμβατική υποχρέωση της ανάδοχης κοινοπραξίας, που μάλιστα μπορεί να διεκδικηθεί και νομικά.
Καταθέτοντας λοιπόν την πρόταση αυτή, σε συνεννόηση με κατοίκους, δημοτικές κινήσεις και τοπικούς φορείς, οι Οικολόγοι Πράσινοι της περιοχής μας ελπίζουν σε ένα ουσιαστικό διάλογο που δε θα μείνει μόνο στη διατύπωση απόψεων, αλλά θα αλλάξει και τη ζωή όλων μας προς το καλύτερο.
Γιάννης Παρασκευόπουλος
*Αναδημοσίευση από την τοπική εφημερίδα των Βριλησσίων Η ΑΓΟΡΑ ΜΑΣ, Οκτώβριος 2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου